Kuchnia francuska, poznaj najpopularniejsze dania Francji

Francja kojarzy się często z wieloma przysmakami, które są symbolem tego kraju. Na pewno są nimi bagietka, czyli tradycyjne pieczywo, pyszne sery oraz croissant, czyli wypiekany na chrupko maślany rogalik. To mogą być pierwsze skojarzenie kulinarne z Francją, jednak ten kraj ma o wiele więcej do zaoferowania dla smakoszy. Poznajcie dania, których koniecznie musicie spróbować i dowiedzcie się, jak jadają Francuzi.

Francuzi jedzą posiłki regularnie, zaczynając od śniadania. Ten posiłek jest na słodko. Na stołach królują croissanty, brioche (bułka słodka), chausson aux pommes (wypiek na bazie ciasta francuskiego z musem jabłkowym), pani au lait (mleczna bułeczka) lub bagietka z konfiturą. Do tego obowiązkowo kawa z mlekiem, kakao, gorąca czekolada i sok pomarańczowy (świeżo wyciskany).

Obiad jest jedzony przez mieszkańców Francji w godzinach 12-14. Posiłek składa się przeważnie z przystawki, dania głównego i kolejnej przystawki. Po posiłku Francuzi obowiązkowo jedzą deser.

Kolacja jest przeważnie w godzinach 20-22, to dla nich idealny moment na spotkanie z rodziną i przyjaciółmi. Często ten ostatni w ciągu dnia posiłek jadany jest w restauracji. Kolacja składa się z przystawki, dania głównego oraz deseru.

Foie Gras to pasztet ze stłuszczonej wątroby gęsiej lub kaczki, często podawany z tostem lub chlebem.

Escargots, czyli ślimaki lądowe przygotowywane są zazwyczaj w czosnkowym i pietruszkowym maśle, czyli po burgundzku. To danie zazwyczaj kojarzy się z luksusowymi posiłkami. Ślimaki to francuski specjał. Co ciekawe, Polska jest ważnym importerem ślimaków do Francji.

Ratatouille (ratatuj), to danie warzywne pochodzące z Prowansji, przygotowane z bakłażana, cukinii, pomidorów, cebuli i papryki. Przypomina węgierskie leczo.

Bouillabaisse to popularna zupa w kuchni francuskiej. Jej składnikami są owoce morza i morskie ryby. Nazwa zupy jest złożeniem francuskich słów bouillir (wrzeć) i basse (resztki). Jej dzieje sięgają okresu kolonizacji Marsylii przez starożytnych Greków. Do zupy podaje się dwa talerze, jeden płaski na ości, muszle i skorupki, a mięso wkłada się do głębokiego talerza i zalewa zupą z grzankami.

Quiche lorraine (kisz loretański), czyli francuskie ciasto z wytrawnymi dodatkami. Głównymi składnikami są boczek lub szynka, warzywa, ser, jajka i świeża śmietana. To idealna przekąska na bazie ciasta francuskiego. Można ją serwować na ciepło oraz na zimno.

Boeuf Bourguignon (wołowina po burgundzku) to danie, które wywodzi się z Burgundii i jest popularne w całej Francji. Składa się z soczystych kawałków wołowiny, grzybów, cebuli, marchewki, które są duszone przez wiele godzin na wolnym ogniu w czerwonym winie.

Soupe a l’oignon zupa cebulowa lub w potocznym nazewnictwie "zupa pijaków". Zupę tę sprzedawano niegdyś na straganach głównego paryskiego targu Les Halles. Mieszkańcy Paryża lubili w ten sposób kończyć szalone noce, czyli spożywając gorącą i aromatyczną strawę – stąd jej potoczna nazwa – zupa pijaków.

Macarons, czyli makaroniki – ciasteczek z mąki migdałowej dostępne w przeróżnych smakach i wypełnione są kremem. Są nie tylko smaczne, ale również estetyczne i kolorowe.

Tarte Tatin, czyli tarta jabłkowa. Ten deser zapisał się w historii francuskiej kuchni, ponieważ był pierwszym ciastem z owocami na wierzchu. Nazwa pochodzi od sióstr Tatin, właścicielek restauracji w Paryżu, która jedna z nich przez przypadek podała placek jabłkowy spodem do góry.

Creme brulee zaliczany jest do najbardziej popularnych francuskich deserów. Jest dość prosty w przygotowaniu, lecz wykwintny w smaku. Podstawą cremu brulee stanowią śmietanka, żółtka i cukier. Krem waniliowy powinien być podawany w kokilkach, a jego środek powinien być chłodny, zaś góra skarmelizowana, ciepła i chrupiąca.

Crepes (naleśniki), czyli "zrolowany" to nic innego jak rodzaj bardzo cienkiego naleśnika. Podaje się go na słodko z różnorodnym nadzieniem: z konfiturą, owocami, czekoladą, bitą śmietaną. Francuskie naleśniki mają chrupiące brzegi, są cieniutkie i delikatne.

We Francji nie można przejść obojętnie obok wyśmienitych serów, których jest ponad 400 rodzajów. Wytwarzanie serów we Francji, niezależnie od ich charakterystyki – czy to słonych, pikantnych, twardych, czy miękkich, a może pleśniowych – stanowi istotny element dziedzictwa narodowego. Te aromatyczne produkty, wykonywane z krowiego, owczego lub koziego mleka, cieszą się tu szczególnym szacunkiem i są integralną częścią kultury kulinarnej tego kraju. Poznajcie kilka popularnych rodzajów:

Brie to delikatny kremowy ser pleśniowy pochodzący z regionu Île-de-France. Charakteryzuje się miękką konsystencją i delikatnym smakiem. Brie przypomina smakiem Camembert, jednak różni się od niego wielkością porcji. Są one większe i sprzedaje się je w plastrach, na wagę.

Camembert jest podobny do Brie, ale z regionu Normandii. Ma intensywniejszy smak i aromat niż Brie, ze skórką pokrytą białą pleśnią. Wykonuje się go z mleka koziego (lub krowiego). Jeśli nie ma zapachu, oznacza to, że nie jest oryginalny.

Roquefort to jeden z najbardziej znanych odmian serów pleśniowych, produkowany jest z owczego mleka. Pochodzi z regionu Aveyron i ma intensywny, ostry smak.

Comté to twardy ser wytwarzany z krowiego mleka w regionie Franche-Comté. Charakteryzuje się bogatym, orzechowym smakiem i jest często używany do kulinarnych zastosowań.

Emmental jest twardy o dziurkowanej strukturze, wytwarzany z krowiego mleka. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych serów szwajcarskich, ale jest również popularny we francuskich regionach graniczących ze Szwajcarią.

Słowo restauracja pochodzi od czasownika se restaurer, oznaczającego "krzepić", czyli pożywiać się. Za najważniejsze danie kiedyś uznawano zupy. To one rozgrzewały organizm i rozsmakowywały kubki smakowe. Pierwszą restauracją była otwarta w Paryżu Taverne de Londres przy Rue Richelieu. Według Larousse Gastronomique, nazwa tego typu lokali nawiązuje do niejakiego pana Boulanger, właściciela paryskiego sklepu w 1765 roku, w którym sprzedawano zupy. Wraz z rozwojem restauracji pojawiła się koncepcja menu, która umożliwiała klientom, wybieranie potraw według własnych preferencji. To było nowatorskie podejście, ponieważ wcześniej w tawernach serwowano jedno danie dla wszystkich gości.

W 2010 roku tradycyjne francuskie potrawy zostały wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.